W grudniu podczas turnieju „Piłkarska Gwiazdka”, gość honorowy imprezy – Jakub Błaszczykowski, przywiózł z Dortmundu niemałą niespodziankę. Było nią nagranie, na którym prezydent Borussii - Joachim Watzke, zaprosił Raków do podjęcia współpracy między klubami. Jakie są Pana wyobrażenia z tym związane?

Przede wszystkim chcemy skorzystać z doświadczenia Borussii Dortmund w różnych aspektach. We współpracy nie chodzi tylko o kwestie piłkarskie, ale również o te typowo organizacyjne. Zdajemy sobie sprawę z tego, że oba kluby dzieli wielka przepaść, jest to całkiem inny poziom sportowy, ale na pewno jest sporo takich rzeczy, z których możemy skorzystać oraz powoli wprowadzać do naszego klubu. To jest nasz cel!

Oczywiście to żadna tajemnica, że współpraca została nawiązana w dużej mierze dzięki Kubie, który jest zawodnikiem BVB od sześciu sezonów. Jeszcze przecież nie tak dawno Borussia zajmowała 13. czy też 14. miejsce w tabeli Bundesligi, z czasem przeszła do poziomu, który zagwarantował zdobycie dwa razy z rzędu tytułu Mistrza Niemiec i obecnie miejsce w półfinale Ligi Mistrzów.

Liczę na to, że będziemy szkolić naszych zawodników najlepiej jak tylko się da. Moim marzeniem jest powrót Rakowa do rozgrywek na szczeblu Ekstraklasy, co może również dać naszym piłkarzom możliwość gry na arenie międzynarodowej lub w reprezentacji. Być może te marzenia na chwilę obecną są ciężkie do zrealizowania, ale damy z siebie wszystko, choć to wymaga cierpliwości, pokory i przede wszystkim czasu.

Z pewnością dobrze jest mieć swoich ludzi w Dortmundzie. Kuba jest już właściwie częstochowską wizytówką i dumą, jednak na miejscu jest też Artur Płatek, który w BVB pełni rolę skauta. Czy On również miał swój udział w tym przedsięwzięciu?

Jeśli chodzi o Artura Płatka, to nie ma on w tym przedsięwzięciu swojego udziału. Rozmowy prowadziliśmy jeszcze zanim podjął pracę w Dortmundzie. Wszystkie sprawy były załatwiane u Joachima Watzke i dyrektora sportowego - Michaela Zorca. W organizację stażów trenerskich jest natomiast zaangażowany Lars Ricken.

W lutym grupa czterech trenerów grup młodzieżowych Rakowa odbyła tygodniowe szkolenie w Niemczech. Przyglądali się tam treningom młodzieży właściwie z każdej kategorii wiekowej, bywali też na zajęciach pierwszej drużyny. Trenerzy przywieźli ze stażu sporo doświadczeń, które później omawialiśmy wspólnie w większym gronie. Do naszego ośrodka szkoleniowego staramy się wdrożyć wszystko to, co jest w zasięgu naszych możliwości. Obecnie przygotowujemy staż dla kolejnej czteroosobowej grupy trenerów. Mam nadzieję, że będzie miał on miejsce już pod koniec kwietnia lub na początku maja, czekamy tylko na potwierdzenie.

Raków jest jak dotąd jedynym polskim klubem, któremu udało się podjąć współpracę z Borussią Dortmund. W mediach kilka miesięcy temu pojawiały się informacje, że z takim zamiarem nosił się też Piast Gliwice. Wiedział Pan o tym? Rywalizowaliście z Piastem o tę umowę, czy została ona nawiązana bez względu na plany Gliwiczan?

Nie wiedziałem o jakichkolwiek rozmowach Piasta w tej sprawie, nawet jeśli miały one miejsce, to my z nikim nie rywalizujemy. Ja również o całej sprawie dowiedziałem się z mediów, jednak nie mam nic przeciwko ich ewentualnym staraniom. To Borussia decyduje o tym, z kim będzie współpracować. Tak jak wspominałem, w naszym przypadku jest w tym spora zasługa Kuby, ale też ukłon ze strony działaczy, że pozwalają nam korzystać z doświadczeń klubu.

Od kilku tygodni Raków ma również możliwość wymiany doświadczeń z innymi częstochowskimi klubami – Victorią i Stradomiem. Czy porównując współpracę z lokalnymi klubami do tej ze zdobywcą tytułu Mistrza Niemiec, znajduje Pan jakiś wspólny mianownik?

Trudno porównywać Borussię z jakimkolwiek innym klubem, z którym współpracujemy. Jest to całkiem inny poziom; wspólnym celem może jednak być wymiana doświadczeń. Kluby, z którymi mamy partnerskie relacje na niwie lokalnej, zdają sobie sprawę z tego, że im większe jest zainteresowanie Rakowem oraz zawodnikami naszego klubu, tym więcej korzyści będzie miał z tego cały region. W Częstochowie stawiamy na młodzież, w naszych strukturach funkcjonuje Akademia Piłki Nożnej, dzięki czemu w sumie szkolimy około 350. młodych zawodników. Piłkarze, którzy nie przebiją się do pierwszej drużyny, dzięki umowom współpracy z innymi klubami mają możliwość dalszego rozwoju poprzez wypożyczenia. Dla piłkarza priorytetem jest gra, ciągły kontakt z piłką, więc tego typu międzyklubowe umowy przynoszą korzyści właściwie wszystkim.

Raków się rozwija, to nie podlega dyskusji. Mam na myśli nie tylko kontakty z Borussią i lokalnymi klubami, ale też pozyskanie nowego sponsora. Czy te pozytywne wydarzenia wpłynęły na Pana zawodników? Zauważa Pan u nich większe zaangażowanie lub inne zmiany?

Wiele się zmieniło w ciągu ostatnich trzech lat. Raków był właściwie na skraju bankructwa, a obecnie coraz więcej firm chce nas sponsorować, doceniają to, co zostało w klubie zrobione. Również drużyna odnotowała spore postępy - zaczynaliśmy rundę wiosenną zajmując trzecią lokatę w tabeli. Jednak patrząc na nasze ostatnie mecze, możemy być nieco rozczarowani. Były to co prawda spotkania rozegrane z zespołami, które zajmują trzy pierwsze miejsca w ligowych rozgrywkach, ale tylko z Rybnikiem przegraliśmy naprawdę zasłużenie. Zarówno z Bytovią, jak i Chojniczanką szło nam całkiem nieźle, jednak czasami tak po prostu jest. Byliśmy w czołówce, liczono się z nami jeśli chodzi o awans, więc wydaje mi się, że w niedalekiej przyszłości 1. liga będzie w naszym zasięgu.

Redakcja TdK rozmawiała kiedyś z Markiem Citko, który uznał, że maksymalna kwota transferu zawodników z niższych lig powinna oscylować w granicach 50 000 złotych, aby nie blokować im możliwości gry w wyższej klasie rozgrywkowej. Czy Pan się z tym zgadza? A może ustaliłby Pan inny pułap?

Nie do końca mogę się z tym zgodzić, ponieważ patrzę na to z trochę innej perspektywy. Pan Marek Citko jest menadżerem, musi więc mieć na uwadze dobro zawodników. Moim zdaniem powinniśmy jednak zachować zdrowy rozsądek, bo te mniejsze zespoły muszą też przecież z czegoś żyć. Koszty organizacji klubu są coraz większe, a ludzie, którzy na co dzień w nim nie pracują, nie zdają sobie z tego sprawy. Tutaj nie chodzi o blokowanie utalentowanych piłkarzy, lecz o zapewnienie zabezpieczenia finansowego ośrodkom, z których te talenty się wywodzą, by mogły szkolić następne.

Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia, a faktem jest, że z Rakowa w ostatnich trzech latach odeszło czterech zawodników do Ekstraklasy. Za część z nich dostaliśmy sumy transferowe, jeden z nich opuścił klub na zasadzie wolnego transferu. Nie ukrywam jednak, że był to spory zastrzyk finansowy dla klubu, co pozwoliło nam się rozwijać.

Ma Pan na koncie ponad 600. meczów rozegranych w najwyższej klasie rozgrywkowej na polskich i zagranicznych boiskach. Może Pan więc patrzeć na futbol z różnej perspektywy. Czy faktycznie jest tak, że wyjazd piłkarza za granicę gwarantuje właściwie automatycznie przejście na wyższy poziom piłkarski?

Sam wyjazd niczego nie jest w stanie zagwarantować, zależy jeszcze gdzie dokładnie trafi. Oczywiste jest to, że jeśli zawodnik znajdzie się w jednej z najlepszych europejskich lig, to będzie miał z tego wiele korzyści. Kluczowy jest choćby wysoki poziom partnerów, z którymi będzie trenował. Kiedyś wyjeżdżaliśmy grać do Austrii, bo było to korzystne ekonomicznie. Natomiast obecnie Polacy przechodzą do Niemiec, Anglii, Francji czy też Włoch, a więc do najlepszych lig w Europie.

Jestem pewien, że z każdym rokiem będziemy mieć jeszcze więcej dobrych zawodników, nie tylko ze względu na to, że będą rozwijać się zagranicą. U nas powstaje coraz więcej akademii piłkarskich, kluby wydają coraz więcej pieniędzy na szkolenie młodzieży. No i przecież byliśmy organizatorem Euro 2012. Mimo tego, że nie poszło nam w tym turnieju najlepiej, to z pewnością wielu młodych chłopców złapało bakcyla, co na pewno kiedyś zaowocuje, choćby wzrostem konkurencji już na poziomie akademii, z których wybiją się tylko ci, którzy będą ciężko pracować.

Poziom polskiej piłki spotyka się jednak ze sporą krytyką. Zapewne jest to jeden z powodów podjęcia próby reorganizacji T- mobile Ekstraklasy. Jak Pan ocenia ten pomysł?

Na dzień dzisiejszy ciężko z góry założyć, że jest to dobra lub zła reforma. Pomimo dość sporych nakładów finansowych w niektórych klubach, nadal nie udało nam się pokazać z dobrej strony na arenie międzynarodowej. Na Ligę Mistrzów z udziałem polskiej drużyny czekamy już bodajże kilkanaście lat, a drużyny białoruskie, cypryjskie, izraelskie, które jeszcze całkiem niedawno były określane piłkarskim trzecim światem, w ostatnich latach mają swoich reprezentantów w fazie grupowej tych rozgrywek. Skoro nie możemy się zakwalifikować, to coś jednak jest nie tak. Może reforma przyniesie pozytywne zmiany, ale na pewno będziemy musieli na nie poczekać.

Co trzeba w takim razie jeszcze poprawić?

Liczę na to, że zmieni się w Polsce mentalność. Zauważmy, że gdy u nas grają drużyny z 8. i 9. miejsca, to przed spotkaniem pojawiają się komentarze, że to „mecz o pietruszkę”. Od razu nastawiamy wszystkich, że nie będzie emocji, walki. W Niemczech kibice przychodzą na takie spotkanie, bo wiedzą, że piłkarze będą chcieli wygrać.

Podobnie jest zresztą w grupach młodzieżowych, gdzie chcemy wprowadzać reformy, by młodzi piłkarze mieli o „coś” grać. A błędem jest, gdy wymaga się od nich gry o awanse, o obronę przed spadkiem, po to by mieli motywację. Młodego zawodnika trzeba przygotować mentalnie w ten sposób, by zrozumiał, że to jest jego zawód, który sobie wybrał i gdy wychodzi na boisko musi dać z siebie 100 procent, bez względu na to, czy będzie grał o wyższą lokatę, czy miejsce w środku tabeli.

Mecz powinien być nie tylko wydarzeniem sportowym, ale także społecznym, w którym uczestniczą z trybun całe rodziny. W Niemczech kibice przychodzą na stadion nawet na trzy godziny przed pierwszym gwizdkiem, wypiją sobie piwko, zjedzą coś i nikomu to nie przeszkadza. Obejrzą mecz, później jeszcze na miejscu o nim porozmawiają. Jest to przez nich traktowane jak wyjście do kina. U nas takiej atmosfery niestety jeszcze nie ma, pomimo tego, że warunki są coraz lepsze. Pozytywne zmiany na pewno nastąpią, ale do tego potrzeba sukcesów polskich klubów na arenie międzynarodowej, więc jest to niejako błędne koło.

Rozmawiała: Anna Dziedzic

Wywiad przeprowadzono 19 kwietnia 2013 roku.